pictopub.com

Guz Wilmsa lub nerczak zarodkowy to rodzaj guza nerki, który atakuje dzieci w wieku 3-4 lat, zwłaszcza chłopców. Guzy te zazwyczaj atakują tylko jedną nerkę, ale możliwe jest, że guz może zaatakować obie nerki w ciele dziecka. Guz Wilmsa jest rzadkim typem nowotworu. Jednak nowotwór ten jest najczęstszym nowotworem nerek u dzieci w porównaniu z innymi typami nowotworów.

Przyczyny guza Wilmsa

Dokładna przyczyna guza Wilmsa nie jest znana. Istnieje jednak kilka czynników, które mogą zwiększać ryzyko rozwoju tego schorzenia u dziecka, a mianowicie:

• Czynniki genetyczne. Jeśli członek rodziny ma historię guza Wilmsa, ryzyko, że dziecko również cierpi na guza Wilmsa, jest wyższe.
• Wrodzone (wrodzone) nieprawidłowości. Guz Wilmsa jest zagrożony wysokim ryzykiem u niemowląt lub dzieci z wrodzonymi wadami, takimi jak:
• aniridia, Jest to stan, w którym kolorowa część oka (tęczówka) jest częściowo lub całkowicie utracona.
• spodziectwo, czyli stan, w którym otwór układu moczowego w prąciu nie znajduje się we właściwej pozycji.
• wnętrostwo, Jest to stan, w którym jądra po urodzeniu nie schodzą do moszny.
• przerost połowiczy, to stan, w którym jedna część ciała jest większa od drugiej.
• Mieć pewne choroby. Niektóre rodzaje chorób mogą również narażać dziecko na ryzyko wystąpienia guza Wilmsa, chociaż choroba jest również rzadka. Pomiędzy nimi:
• zespół WAGR, połączenie objawów aniridu, nieprawidłowości w obrębie narządów płciowych i układu moczowego oraz upośledzenia umysłowego.
• zespół Beckwitha-Wiedemanna, Charakteryzuje się ponadprzeciętną masą urodzeniową (>4 kg) oraz nieprawidłowym wzrostem.
• zespół Denysa-Drasha, obejmują połączenie choroby nerek i nieprawidłowości jąder.

Objawy guza Wilmsa

Głównym objawem guza Wilmsa jest ból i obrzęk brzucha. Jednak guz Wilmsa może również powodować inne objawy, takie jak:

• Gorączka
• Nadmierne zmęczenie i osłabienie
• Zmniejszony apetyt
• Nudności i wymioty
• Zaparcie
• Ciężko oddychać
• Podwyższone ciśnienie krwi
• krwiomocz lub krwawy mocz
• Niezrównoważony wzrost ciała 

Rozpoznanie guza Wilmsa

Jako pierwszy krok w diagnozie lekarz zbada historię medyczną pacjenta i objawy. Następnie lekarz wykona badanie fizykalne w celu wykrycia obecności guza poprzez uciskanie brzucha pacjenta. W celu potwierdzenia diagnozy lekarz zaleci pacjentowi poddanie się kilku testom pomocniczym, a mianowicie:

• Badania krwi i moczu, aby sprawdzić czynność nerek i wątroby pacjenta, a także ogólny stan zdrowia pacjenta.
• badanie obrazowe, aby uzyskać bardziej szczegółowy obraz stanu narządów organizmu, zwłaszcza nerek i wykryć rozprzestrzenianie się komórek nowotworowych. Rodzaje badań obrazowych, które można wykonać, to USG jamy brzusznej, zdjęcia rentgenowskie, tomografia komputerowa i rezonans magnetyczny.
• Biopsja, mianowicie pobranie próbki tkanki nowotworowej w celu przejścia przez proces analizy i oceny w laboratorium.

Po potwierdzeniu przez lekarza diagnozy, lekarz określi stopień zaawansowania guza Wilmsa u dziecka. Istnieje 5 etapów guza Wilmsa, które wskazują na ciężkość cierpiącego guza, a mianowicie:

• Scena 1 - Guz znajduje się tylko w jednej nerce i można go wyleczyć chirurgicznie.
• Etap 2 - Guz rozprzestrzenił się na tkanki otaczające nerkę, w tym naczynia krwionośne. Na tym etapie operacja jest nadal opcją leczenia guza Wilmsa.
• Etap 3 – Guz rozprzestrzenił się i zaczął docierać do innych narządów jamy brzusznej lub węzłów chłonnych.
• Etap 4 – Guz rozprzestrzenił się na inne narządy, które znajdują się daleko od nerek, takie jak płuca, kości lub mózg.
• Etap 5 – Guz zaatakował obie nerki.

Leczenie guza Wilmsa

Lekarz określi kroki leczenia guza Wilmsa na podstawie wieku, nasilenia guza i ogólnego stanu zdrowia dziecka. Istnieją trzy główne metody leczenia, które można wykonać, a mianowicie:

• Chirurgiczne usunięcie nerki (nefrektomia), Jest to zabieg polegający na usunięciu części, całości lub obu nerek, w których zlokalizowany jest guz. Pacjenci, którym usunięto obie nerki, przez resztę życia będą poddani dializie (hemodializie) lub przeszczepie nerki, jeśli otrzymają nerkę od dawcy. Chirurgia jest najczęstszą metodą leczenia pacjentów z guzem Wilmsa.
• Chemoterapia.Ta procedura jest wykonywana, jeśli guz jest wystarczająco duży lub operacja nie jest w stanie usunąć wszystkich komórek rakowych. Chemioterapia zniszczy pozostałe komórki rakowe. Czasami chemioterapia jest również wykonywana przed operacją, aby zmniejszyć rozmiar guza.
• radioterapia (radioterapia), mianowicie terapia lecznicza z wykorzystaniem wiązek promieniowania o wysokiej częstotliwości, które są kierowane na część ciała zakażoną komórkami nowotworowymi. Radioterapia może być również opcją dla pacjentów z nowotworami, które rozprzestrzeniły się na inne narządy ciała.

Lekarz poda pacjentowi leki kontrolujące ból, nudności i zapobiegające infekcji. Pacjentom zaleca się również regularne badania kontrolne w celu wykrycia ponownego pojawienia się komórek rakowych i oceny nowej lub zachowanej funkcji nerek.

Powikłania nowotworowe Wilmsa

Powikłania guza Wilmsa występują, gdy guz rozprzestrzenił się i zaatakował inne narządy w ciele, takie jak płuca, węzły chłonne, wątroba, kości lub mózg. Niektóre z powikłań, które mogą wystąpić u pacjentów z guzem Wilmsa, to:

• Upośledzona czynność nerek, zwłaszcza jeśli guz znajduje się w obu nerkach.
• Niewydolność serca.
• Upośledzony wzrost i rozwój dzieci, zwłaszcza wzrost.

Zapobieganie nowotworom Wilmsa

Nie można zapobiec guzowi Wilmsa. Jeśli jednak dziecko urodzi się z pewnymi wadami wrodzonymi lub cierpi na zespół związany z guzem Wilmsa, zaleca się regularne wykonywanie badań USG, przynajmniej co 3-4 miesiące do ukończenia przez dziecko 8 roku życia, aby guz może zostać wykryty, a kroki leczenia mogą być podjęte wcześnie.