pictopub.com

Ostatnio W tym czasie media społecznościowe były zszokowane wiadomością o terrorze plemników w Tasikmalaya. Eksperci podejrzewają, że terroryści cierpieli na ekshibicjonistyczne zaburzenia seksualne. Co właściwie oznacza zaburzenie ekshibicjonizmu seksualnego?

Ekshibicjonizm to forma seksualnej perwersji polegająca na publicznym popisywaniu się swoimi genitaliami, zwłaszcza płci przeciwnej, w celu uzyskania satysfakcji seksualnej. Większość ekshibicjonistów to mężczyźni, chociaż kobiety mogą również doświadczać tego zaburzenia seksualnego.

Ekshibicjonizm jest częścią parafilicznego zaburzenia seksualnego. Parafilia to popęd seksualny, podniecenie, fantazja lub dewiacyjne zachowanie seksualne obejmujące przedmioty, czynności lub sytuacje, które zazwyczaj nie podniecają ludzi seksualnie.

U osoby zostanie zdiagnozowane zaburzenie seksualne związane z ekshibicjonizmem, jeśli to zachowanie trwało co najmniej 6 miesięcy i powodowało cierpienie, zaburzenia lub straty, zarówno dla samego cierpiącego, jak i innych osób.

Co powoduje ekshibicjonizm zaburzenia seksualne?

Dokładna przyczyna zaburzeń seksualnych ekshibicjonizmu nie jest znana. Uważa się jednak, że kilka czynników powoduje lub zwiększa ryzyko rozwoju tego zaburzenia. Jednak czynniki te są nadal przedmiotem dyskusji i wymagają dalszego zbadania.

Omawiane czynniki to:

• Czynniki genetyczne i neuropsychologiczne

  Uważa się, że zaburzenie ekshibicjonizmu seksualnego jest spowodowane zaburzeniem rozwoju mózgu płodu w łonie matki.

• Czynniki traumy w dzieciństwie

  Niektóre wydarzenia, które spowodowały traumę w dzieciństwie, takie jak wykorzystywanie seksualne, cierpienie emocjonalne oraz brak uwagi i uczucia ze strony rodziców, mogą również zwiększać ryzyko doświadczania ekshibicjonizmu. Dewiacyjne fantazje seksualne mogą być formą mechanizmu przezwyciężania tych dziecięcych traum (mechanizmy radzenia sobie).

• Inne czynniki

  Kilka innych czynników może również zwiększać ryzyko ekshibicjonizmu, takie jak osobowość aspołeczna, nadużywanie alkoholu i brak pewności siebie.

Jakie są cechy pacjentów z ekshibicjonizmem zaburzenia seksualne?

Objawy zaburzeń seksualnych ekshibicjonizmu zwykle zaczynają pojawiać się w wieku 15-25 lat i zaczynają zmniejszać się z wiekiem. Oto cechy charakterystyczne osób z zaburzeniami seksualnymi ekshibicjonizmu:

• Poczucie satysfakcji z pokazywania genitaliów nieznajomym w miejscach publicznych. Niektórzy cierpiący na ekshibicjonizm lubią pokazywać swoje genitalia tylko niektórym grupom ludzi, takim jak małe dzieci lub płeć przeciwna.
• Podniecenie seksualne pojawia się, gdy ofiara czuje się zszokowana, przestraszona lub zdumiona, po czym następuje masturbacja. Nie było jednak celu dalszego kontaktu fizycznego lub stosunku seksualnego z ofiarą.
• Zwykle trudno jest nawiązać lub utrzymać związek, czy to romantyczny, czy przyjacielski.
• Nierzadko osoby cierpiące na ekshibicjonizm wykazują również objawy innych zaburzeń parafilii i są uważane za hiperseksualne.

Czy istnieje terapia zaburzeń seksualnych ekshibicjonizmu?

Niewiele osób cierpiących na zaburzenia seksualne ekshibicjonizmu, które konsultują się z psychiatrą lub psychologiem. Mają tendencję do ukrywania irytacji, ponieważ czują się winni, zawstydzeni lub mają problemy finansowe i prawne.

W rzeczywistości osobom z tym zaburzeniem zaleca się natychmiastowe leczenie, zarówno medyczne, jak i psychologiczne. Trzeba to zrobić, zanim narazi siebie i innych, a nawet popełni przestępstwo.

Terapia ekshibicjonizmu jest prowadzona przez psychiatrów z wyborem różnych metod, w zależności od nasilenia zaburzenia doświadczanego przez pacjenta. Niektóre z metod terapeutycznych, które można wykonać, to:

Psychoterapia

Poprzez psychoterapię chorzy przechodzą indywidualne lub grupowe sesje doradcze. Niektóre tematy w poradnictwie są specyficzne, np. temat małżeństwa lub rodziny. Oczekuje się, że psychoterapia pomoże chorym poprawić ich zachowanie i zdolność do interakcji społecznych.

Terapia lekowa

Rodzaj podawanego leku może mieć postać leków hamujących hormony, leków przeciwdepresyjnych lub kontrolerów nastrój. Leki te na ogół działają poprzez zmniejszenie popędu seksualnego, dzięki czemu można stłumić dewiacyjne zachowania seksualne.

Leczenie zaburzeń ekshibicjonizmu jest długotrwałe, a powodzenie terapii zależy od osoby. Jeśli pacjent ma chęć wyzdrowienia i stania się lepszym człowiekiem, szanse na skuteczną terapię również będą większe.

Ekshibicjonizm zaburzenia seksualne mogą mieć wpływ na życie osobiste, społeczne i zawodowe, a także konsekwencje prawne. Chociaż osoba cierpiąca na ekshibicjonizm nie dąży do dalszego fizycznego kontaktu z ofiarą, nie należy tego lekceważyć, ponieważ może to spowodować strach lub uraz psychiczny u ofiary, zwłaszcza u dzieci.

Jeśli jesteś świadkiem zachowań ekshibicjonistów, jedyne, co musisz zrobić, to natychmiast opuścić miejsce zdarzenia i poprosić o pomoc inne osoby lub pracowników ochrony znajdujących się w pobliżu. W ten sposób osoby cierpiące na ekshibicjonizm można natychmiast zabezpieczyć i leczyć.

Scenariusz:

dr. Karolina Klaudia