pictopub.com

Kraniosynostoza to wada wrodzona, w której ciemiączko przedwcześnie się zamyka. W rezultacie główka dziecka rozwija się nienormalnie i sprawia, że ​​główka dziecka wygląda na niedoskonałą.

Początkowo kość czaszki nie jest pojedynczą, pojedynczą kością, ale kombinacją kilku kości połączonych koroną. Korona pozostanie otwarta do 2 roku życia dziecka, aby mózg dziecka mógł się rozwijać. Następnie korona zamknie się i utworzy solidną kość czaszki.

U niemowląt z kraniosynostozą ciemiączko zamyka się szybciej, zanim mózg dziecka zostanie w pełni uformowany. Ten stan powoduje, że mózg naciska na kość czaszki, przez co kształt głowy dziecka staje się nieproporcjonalny.

Nieleczona kraniosynostoza może powodować trwałe zmiany kształtu głowy i twarzy. Ciśnienie w jamie głowy może wzrosnąć i doprowadzić do poważnych schorzeń, takich jak ślepota i śmierć.

Objaw Craniosynostoza

Objawy kraniosynostozy pojawiają się zwykle po urodzeniu i stają się bardziej wyraźne po kilku miesiącach. Te znaki obejmują:

• Korona lub miękka część główki dziecka nie jest wyczuwalna.
• Czoło wygląda jak trójkąt, z szerokim tyłem głowy.
• Kształt czoła jest częściowo płaski, a częściowo wydatny.
• Pozycja jednego ucha jest wyższa niż drugiego ucha.
• Kształt główki dziecka jest mniejszy niż u niemowląt w jego wieku.
• Nieprawidłowy kształt głowy, taki jak wydłużony i płaski lub wygląda na płaski z jednej strony.

Kiedy iść do lekarza

Postępuj zgodnie z zalecanym harmonogramem szczepień. Pediatra będzie monitorował wzrost i rozwój dziecka podczas szczepienia, w tym wzrost głowy dziecka. Jeśli podejrzewasz nieprawidłowości w rozwoju lub kształcie głowy dziecka, nie zwlekaj natychmiast z lekarzem.

Należy zauważyć, że główka dziecka o nieprawidłowym kształcie nie zawsze wskazuje na kraniosynostozę. Ten stan może wystąpić, ponieważ dziecko śpi zbyt często po jednej stronie ciała, bez zmiany pozycji. Dlatego dla pewności konieczne jest badanie lekarskie.

Przyczyny i czynniki ryzyka Craniosynostoza

Nie wiadomo, co powoduje kraniosynostozę, ale uważa się, że stan ten jest związany z czynnikami genetycznymi i środowiskowymi. Uważa się również, że kraniosynostozę wywołują stany, które mogą wpływać na rozwój czaszki dziecka, takie jak zespół Aperta, zespół Pfeiffera i zespół Crouzona.

Ryzyko rozwoju kraniosynostozy u dziecka jest wyższe u kobiet z chorobą tarczycy lub przyjmujących leki na tarczycę w czasie ciąży. Takiego samego ryzyka mogą doświadczać również kobiety, które stosują leki na płodność, takie jak: klomifen, przed zajściem w ciążę.

Diagnoza Craniosynostoza

W celu potwierdzenia kraniosynostozy lekarz wykona następujące badania:

• Badanie główki dziecka poprzez zbadanie korony i nieprawidłowości głowy.
• Obrazowanie za pomocą tomografii komputerowej, aby zobaczyć bardziej szczegółowo kości czaszki.
• Testy genetyczne w celu ustalenia podejrzenia choroby genetycznej.

Leczenie Craniosynostoza

Kraniosynostoza o łagodnym lub umiarkowanym nasileniu nie wymaga specjalnego leczenia. Lekarz zaleci pacjentowi noszenie specjalnego kasku, aby poprawić kształt czaszki i wspomóc rozwój mózgu. Jednak najpoważniejsze przypadki kraniosynostozy leczy się chirurgicznie.

Chirurgia kraniosynostozy zależy od ciężkości kraniosynostozy i od tego, czy istnieje podstawowa anomalia genetyczna. Celem operacji jest zmniejszenie i zapobieganie naciskowi na mózg, zrobienie miejsca w czaszce na rozszerzenie się mózgu i poprawa kształtu czaszki.

Istnieją dwa rodzaje operacji, które można wykonać w leczeniu kraniosynostozy, a mianowicie:

• Chirurgia endoskop

  Ta operacja jest wykonywana u niemowląt poniżej 6 miesiąca życia. Ta procedura wymaga tylko jednego dnia hospitalizacji i nie wymaga transfuzji krwi. Po tym zabiegu można wykonać terapię specjalnym hełmem w celu poprawy kształtu czaszki.

• Chirurgia otwarty

  Zabieg ten wykonywany jest u niemowląt powyżej 6. miesiąca życia. Operacja otwarta wymaga od trzech do czterech dni hospitalizacji i transfuzji krwi.

Komplikacje Craniosynostoza

Nieleczona łagodna kraniosynostoza może powodować trwałe zmiany kształtu głowy i twarzy. W rezultacie osoby z kraniosynostozą wstydzą się mieszać ze społeczeństwem.

Pacjenci z ciężką kraniosynostozą są narażeni na zwiększone ciśnienie śródczaszkowe (ciśnienie w jamie głowy). Nieleczone zwiększone ciśnienie śródczaszkowe może prowadzić do następujących poważnych stanów:

• Zaburzenia rozwojowe
• Zaburzenia ruchu oczu
• Zaburzenia poznawcze (uczenie się i myślenie)
• Napad
• Ślepota