pictopub.com

Wielowodzie to stan, w którym ilość płynu owodniowego podczas ciąży jest nadmierna.Chociaż na ogół nie powoduje poważnych problemów, stan ten wymaga regularnego monitorowania przez lekarza.

Płyn owodniowy to płyn otaczający płód. Jego funkcje obejmują ochronę płodu przed naciskiem na zewnątrz macicy, zapewnienie miejsca na wzrost kości i utrzymywanie ciepłej temperatury dla płodu.

Wielowodzie to stan, który rzadko występuje u kobiet w ciąży. Zwykle ten stan występuje w trzecim trymestrze ciąży. Jednak wielowodzie może również wystąpić już w drugim trymestrze ciąży.

PowódWielowodzie

W normalnych warunkach objętość płynu owodniowego będzie powoli wzrastać od początku ciąży, aż do osiągnięcia maksymalnej ilości (około 800 ml–1 litr) w 34-36 tygodniu. Następnie płyn owodniowy będzie się powoli zmniejszał w miarę zbliżania się czasu porodu.

Objętość płynu owodniowego pozostaje stabilna, ponieważ płód połyka go i wydala w postaci moczu. Tymczasem w wielowodzie zaburzona jest równowaga płynu owodniowego w macicy. Zaburzenia równowagi płynów owodniowych mogą wystąpić z powodu wielu czynników, a mianowicie:

• Wady wrodzone płodu, które wpływają na zdolność połykania płynu owodniowego, takie jak nieprawidłowości w przewodzie pokarmowym lub ośrodkowym układzie nerwowym płodu oraz zaburzenia kontroli mięśni płodu
• Anemia u płodu
• Cukrzyca u matki, zarówno cukrzyca ciążowa, jak i cukrzyca, która istniała przed ciążą
• Infekcje płodu w czasie ciąży, takie jak toksoplazma czy różyczka
• Nagromadzenie płynu w jednej części ciała płoduobrzęk płodu)
• Problemy z łożyskiem
• Zaburzenia rytmu serca dziecka
• Zespół transfuzji bliźniaczej do bliźniaczej (TTTS), który powoduje, że jeden płód otrzymuje zbyt dużo krwi z łożyska, tak że płyn wydalany przez płód z moczem zwiększa się i zwiększa objętość płynu owodniowego
• Nieprawidłowe stany chromosomalne lub genetyczne, takie jak zespół Downa, zespół Edwarda, achondroplazja i zespół Beckwitha Wiedemanna
• Niedopasowanie krwi między matką a płodem

Objawy wielowodzie

Wielowodzie, które jest łagodne i rozwija się stopniowo, może nie powodować żadnych istotnych objawów. Jednak w niektórych przypadkach objętość płynu owodniowego może bardzo szybko wzrosnąć do ponad 2 litrów.

Tymczasem ciężkie wielowodzie może powodować nadmierne rozciąganie się macicy i uciskanie okolicznych narządów. Typowe skargi obejmują:

• Matka przybrała na wadze więcej niż oczekiwano
• Trudności w oddychaniu lub duszność
• Zgaga
• Chrapanie
• Zaburzenia trawienia, takie jak zaparcia
• Napięcie lub skurcz macicy
• Zmniejszone oddawanie moczu
• Obrzęki podudzi i łonowe, którym mogą towarzyszyć żylaki
• Trudno wyczuć ruch płodu
• Srozstępy na skórze

Kiedy iść do lekarza

Skonsultuj się z ginekologiem, jeśli wystąpią u Ciebie dolegliwości, o których mowa powyżej. Większość z powyższych objawów jest powszechnie odczuwana przez kobiety w ciąży, zwłaszcza w trzecim trymestrze lub w okolicach porodu. Jednak u kobiet z wielowodziem objawy mogą być bardzo dokuczliwe lub pojawić się wcześnie.

Jeśli zdiagnozowano u Ciebie wielowodzie i wystąpią nowe objawy lub nasilenie poprzednich objawów, natychmiast skontaktuj się z lekarzem. Dzięki wczesnemu leczeniu można zapobiec powikłaniom, które mogą wynikać z wielowodzia.

Zasięgnij natychmiastowej pomocy lekarskiej, jeśli:

• Pęknięcie błon występuje wcześnie
• Krwawienie z pochwy przez ponad 24 godziny
• Zaburzenia widzenia, takie jak niewyraźne widzenie

Diagnoza wielowodzie

Aby zdiagnozować wielowodzie, lekarz zadaje pytania dotyczące doświadczanych objawów i leków stosowanych przez matkę. Następnie lekarz przeprowadzi badanie fizykalne.

Wielowodzie można ogólnie wykryć za pomocą rutynowych testów ciążowych, takich jak pomiar wysokości macicy. Lekarze będą podejrzewać wielowodzie, jeśli rozmiar macicy jest większy niż normalny rozmiar dla wieku ciążowego. Wielowodzie można również podejrzewać, jeśli lekarz ma trudności z wykryciem pozycji lub bicia serca płodu.

Badaniem niezbędnym do potwierdzenia wielowodzie jest badanie ultrasonograficzne. Poprzez USG ciąży lekarz może ustalić przybliżoną ilość płynu owodniowego. Ponadto nasilenie wielowodzia można również poznać dzięki wartości wskaźnik płynu owodniowego (AFI) na USG. Oto wyjaśnienie:

• Łagodne wielowodzie, jeśli wartość AFI wynosi 24–29,9 cm
• Umiarkowane wielowodzie, jeśli wartość AFI wynosi 30–34,9 cm
• Ciężkie wielowodzie, jeśli wartość AFI przekracza 35 cm

USG można również wykonać, aby zobaczyć wielkość ciała płodu, stan nerek i dróg moczowych płodu, a także przepływ krwi do nerek i łożyska płodu. Ten test może pomóc lekarzowi zidentyfikować przyczynę wielowodzie.

W przypadku ustalenia rozpoznania wielowodzia lekarz przeprowadzi kilka badań kontrolnych w celu ustalenia przyczyny wielowodzia i monitorowania stanu płodu. Oto kilka sprawdzeń, które można wykonać:

• Amniocenteza lub procedura pobierania płynu owodniowego zawierającego komórki płodu w celu wykrycia nieprawidłowości chromosomalnych, które mogą powodować nieprawidłowości w narządach płodu i wyzwalać wielowodzie
• Badania krwi w celu wykrycia możliwych infekcji lub cukrzycy, o których wiadomo, że powodują wielowodzie
• Test bezstresowy, aby sprawdzić zmiany częstości akcji serca płodu, gdy płód się porusza
• Badanie profilu biofizycznego, sprawdzające oddychanie, stan mięśni i ruchy płodu za pomocą ultradźwięków

Leczenie wielowodzie

Łagodne wielowodzie na ogół ustępuje samoistnie bez specjalnego leczenia. Pacjentkom zwykle zaleca się jak najdłuższy odpoczynek i bardziej rutynową kontrolę ciąży.

Jeśli wielowodzie występuje z powodu problemów zdrowotnych płodu lub matki, należy najpierw zająć się tymi zaburzeniami, aby wielowodzie również mogło ulec poprawie. Można to zrobić w warunkach ambulatoryjnych.

Leczenie, które można zastosować u pacjentów, obejmuje zmiany diety i leków, jeśli wiadomo, że pacjent ma cukrzycę, a także podawanie antybiotyków pacjentom cierpiącym na toksoplazmozę.

Tymczasem ciężkie wielowodzie, które powoduje duszność, ból brzucha lub przedwczesny poród, musi być leczone w szpitalu. Etapy leczenia obejmują:

Podawanie indometacyny

Indometacynę można stosować w celu zmniejszenia produkcji moczu płodu i objętości płynu owodniowego. Jednak tego leku nie można podawać po 31. tygodniu ciąży ze względu na ryzyko wywołania problemów z sercem.

Podczas podawania tego leku należy również monitorować stan serca płodu. Ponadto należy monitorować działania niepożądane u kobiet w ciąży po zażyciu indometacyny, takie jak nudności, wymioty i wrzody żołądka.

Amniocenteza

W razie potrzeby lekarz może usunąć nadmiar płynu owodniowego poprzez amniopunkcję. Jednak ta procedura niesie ze sobą ryzyko powikłań, takich jak oderwanie łożyska, przedwczesne pęknięcie błon płodowych lub przedwczesny poród.

Ablacja laserowa

Ablację laserową można wykonać w leczeniu wielowodzia spowodowanego ciążą bliźniaczą z zespołem transfuzji (TTTS).. Ta procedura służy do częściowego zamknięcia łożyskowych naczyń krwionośnych, które dostarczają nadmiar krwi do jednego z płodów.

Po leczeniu pacjenta lekarz będzie kontynuował monitorowanie ilości płynu owodniowego co 1-3 tygodnie. Chociaż wielowodzie może powodować niepokojące objawy, większość pacjentów może urodzić zdrowe dzieci.

W łagodnym lub umiarkowanym wielowodzie poród może nadal przebiegać normalnie i po całkowitym wzroście płodu. Jednak w ciężkim wielowodzie może być konieczne przyspieszenie porodu, aby uniknąć ryzyka powikłań dla matki i płodu, takich jak niepokój płodu.

Wcześniejszy poród można wykonać metodą indukcyjną lub cesarskim cięciem. Ta procedura jest również zalecana, jeśli pacjentka z wielowodziem miała skurcze przed 37. tygodniem ciąży lub ma wczesne pęknięcie błon płodowych.

Powikłania wielowodzie

Powikłania ciąży i porodu, które mogą wystąpić z powodu polihydromnionu, obejmują:

• Przedwczesny poród
• Dziecko rośnie za duże
• przedwczesne pęknięcie błon
• Oderwanie łożyska
• Pępowina, która wychodzi przed dzieckiem podczas porodu
• Śmierć płodu w łonie matki (poronienie)
• Krwotok poporodowy

Zapobieganie wielowodzie

Wielowodzie jest trudne do zapobiegania. Jest jednak kilka rzeczy, które można zrobić, aby zmniejszyć ryzyko tego stanu, a mianowicie:

• Nie pal
• Stosuj pożywną dietę, która obejmuje owoce, warzywa, niskotłuszczowe produkty mleczne, chude mięso i orzechy
• Zażywaj witaminy prenatalne, takie jak kwas foliowy, zgodnie z zaleceniami lekarza
• Kontrolowanie istniejących schorzeń lub chorób, takich jak cukrzyca